جوانمرد بر تپه ای ، در سجده ،آفتاب را و غروبش را تقدیس می کرد

مسافری که از دورها آمده بود ، جوانمرد را دید ،

سفره ی دلش را گشود و از غریبی گفت و از غربت نالید که عجب دردی است این درد بیگانگی و عجب سخت است تحمل بی سرزمینی.

جوانمرد لبخندی زد و گفت : برو ای مرد و شادمان باش ،

که این غربت که تو داری و این رنج که می کشی هنوز آسان است ، پیش آن غربتی که ما داریم.

زیرا غریب نه آن است که تنش در این جهان غریب باشد ، غریب آن است که دلش در تن غریب است.

روزی پلنگی وحشی به دهکده حمله کرده بود. مردی خردمند همراه با تعدادی ازجوانان برای شکار پلنگ به جنگل اطراف دهکده رفتند.

اما پلنگ خودش را نشان نمی داد و دائم از تله شکارچیان می گریخت. سرانجام هوا تاریک شد و یکی از جوانان دهکده با اظهار اینکه پلنگ دارای قدرت جادویی است و مقصود آنها را حدس می زند، خودش را ترساند و ترس شدیدی را بر تیم حاکم کرد.

مرد خردمند با خوشحالی گفت که زمان شکار پلنگ فرا رسیده است و امشب حتما پلنگ خودش را نشان می دهد. ازقضا پلنگ همان شب خودش را به گروه شکارچیان نشان داد و با زخمی کردن جوانی که به شدت می ترسید، سرانجام با تیرهای بقیه از پا افتاد.

یکی از جوانان از مرد خردمند پرسید:”چه چیزی باعث شد شما رخ نمایی پلنگ را پیش بینی کنید؟

در حالی که شب های قبل چنین چیزی نمی گفتید!؟”